مواد تشکیل دهنده پوشش ضد حریق
یا از نوع رنگهای آلی است و یا از ماده دیگری به نام ورمیکولیت میباشد. البته برای تولید پوشش های ضد حریق باید از چسبانندههای مختلفی مثل سیمان و گچ هم استفاده کرد. همچنین لازم است تا برای اختلاط این مواد معدنی از الیافهای تسلیح کنندهای هم به کار برد. چون عایق های نسوز باید در برابر شوک های حرارتی مقاومت بالایی داشته باشند.
از طرفی نباید در زمان آتش سوزی بخارهای سمی از خود منتشر کنند. مهمتر اینکه مقرون به صرفه باشند و در تماس با فشار زیاد آب در هنگام اطفای حریق مقاومت خوبی از خود نشان دهند. اگر تمایل داشته باشید در ادامه این متن بیشتر در مورد مواد تشکیل دهنده انواع پوشش های ضد حریق صحبت میکنیم.
عایق های نسوزی که سازه های مختلف را در برابر حریق محافظت میکنند نوعی پوشش خاص هستند. این نوع پوشش های ضد حریق را فایرپروف هم میگویند. اساساً این نوع عایق های نسوز از نظر مواد تشکیل دهنده به 2 گروه اصلی تقسیم بندی میشوند.
پوشش های ضد حریق بر پایه مواد آلی
مواد تشکیل دهنده پوشش ضد حریق که به شکل رنگهای نسوز هستند شامل:
رزین های آلی
رزین ها نوعی رنگ بوده که در برابر آتش سوزی متورم میشوند. از طرفی این نوع پوشش های نسوز در برابر حرارت های بالا حدود 200 درجه سانتیگراد وارد عمل میشوند. سپس به تدریج یک لایه کربنی به شکل متورم و متخلخل را درون سلول های خود به وجود میآورند. عمدتاً این لایهها 5 تا 200 برابر از لایه اولیه رزین ضخیمتر میشوند تا بتوانند از گسترش شعله و رسیدن حرارت به سطح آهن و فولاد جلوگیری کنند. اگر چه این نوع پوشش ها در حالت عادی به شکل رنگ هستند اما لازم است تا رزینهایی را برای تولید رنگهای نسوز به کار برد که گاز غیر آتشگیر مانند HCI و HBr از خود تولید میکنند نظیر کلروکائوچو و مواد دیگری مثل تترابروموفتالیک انیدرید.
رنگ دانه ها
یکی دیگر از مواد تشکیل دهنده پوشش ضد حریق، رنگ دانه های معدنی هستند. این رنگ دانه ها باید مانع از گسترش و انتشار حریق شوند مانند کربنات کلسیم و مواد دیگری مثل رنگ دانه سیلیکاتی
مواد افزودنی اسید دهنده
در این میان مواد افزودنی مختلفی که اسید دهنده هستند باید به سایر مواد تشکیل دهنده پوشش ضد حریق اضافه شود. این نوع مواد افزودنی بیشتر به شکل نمک اسیدهای معدنی هستند مانند اسید سولفوریک
مواد افزودنی تقویت کننده
برای اینکه پوشش های ضد حریق در برابر تخریب مکانیکی مقاومت زیادی داشته باشند باید در ترکیبات آنها مواد افزودنی تقویت کننده استفاده کرد مانند ذرات سرامیکی و مواد افزودنی دیگری مثل الیاف معدنی
مواد تشکیل دهنده پوشش ضد حریق پایه معدنی
مهمترین ماده تشکیل دهنده عایق های نسوز معدنی مادهای به نام ورمیکولیت است. چون ورمیکولیت دانسیته کمی دارد همچنین در برابر عوامل محیطی مثل نم و رطوبت و شوک های حرارتی مقاومت خوبی از خود نشان میدهد. مهمتر اینکه غیر اشتعال است و مانع از انتشار حریق و رسیدن حرارت به سطح فولاد میشود. یکی از مهمترین مشخصات ورمیکولیت این است که از خود گاز و یا دود منتشر نمیکند. در واقع این ماده ساختاری به شکل پولک دارد که به شکل ورقههای بسیار نازک تا حد 30 برابر ضخامت اولیهاش منبسط میشود.
گچ و سیمان
در اجزای مواد تشکیل دهنده پوشش ضد حریق باید حتماً چسبانندههایی هم مثل گچ و سیمان وجود داشته باشد. از آنجایی که گچ و سیمان هر کدام چسبانندههای متعارفی در صنایع مختلف هستند. پس انواع پوشش ضد حریق ورمیکولیتی که بر پایه سیمانی و گچی هستند مطمئناً در برابر حریق و آسیب های مکانیکی مقاومت زیادی از خود نشان میدهند.
سایر مواد تشکیل دهنده پوشش ضد حریق
امروزه مطابق با استانداردهای بینالمللی باید برای تولید پوشش های ضد حریق از موادی استفاده کرد که عاری از آزبست هستند. همچنین در ترکیبات آنها هیچ نوع مواد حساسیت زایی وجود نداشته باشد مانند:
- پر کننده های معدنی
- رزین های لاتکس امولسیونی
- الیاف تسلیح کننده برای تولید ملات های ضد حریق
- مواد افزودنی بهبود کننده جهت افزایش مقاومت پوشش های ضد حریق
- مواد افزودنی کاهنده جهت کاهش نرخ خوردگی فولاد و آهن در زیر پوشش های ضد حریق
البته سالهاست برای تولید پوشش های ضد حریق معدنی و آلی تنها از یکسری مواد مشابه استفاده میشود. اما این روزها نسل جدیدی از عایق های نسوز مثل عایق حرارتی پلی یورتان روانه بازارهای مصرف شده است. مواد تشکیل دهنده این نوع پوشش های ضد حریق بیشتر ایزوسیانات و پلی آل ها هستند.